Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία από το να πεθάνουμε έχοντας ζήσει χωρίς φαντασία
Ο θεραπευτής παραγγέλνει στον ασθενή να φανταστεί σκηνές με χρώματα, ήχους, οσμές και αισθήματα. Η σκηνή μπορεί να είναι ευχάριστη (για την ελάττωση του άγχους) ή δυσάρεστη (για την κυριαρχία επί του άγχους). Αυτή η μέθοδος έχει χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία ασθενών με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, μετατραυματική διαταραχή στρες και φοβίες, αλλά και για την κρίση πανικού. Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί ως επικουρική θεραπεία σε σωματικά νοσήματα.
-Είμαστε η φαντασία μας. Η ίδια μας η ύπαρξη συνίσταται στο πώς φανταζόμαστε τον εαυτό μας… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία από το να πεθάνουμε έχοντας ζήσει χωρίς φαντασία.-